Związek z obcokrajowcem – Psychologia

couple, girl, love

Związek z obcokrajowcem - podróż marzeń czy droga przez mękę?

(cykl: Polak za granicą. Problemy psychologiczne. Część 3)

Sporo Polaków mieszka na stałe lub też czasowo przebywa za granicą, ze względu na studia, szkolenia, pracę zawodową lub podróże. Jednocześnie wielu obcokrajowców mieszka w Polsce lub też odwiedza ją na krócej lub dłużej. W naturalny sposób sprawia to, że poznajemy siebie nawzajem, odkrywamy swoją atrakcyjność i tworzymy coraz więcej par, w których wiążemy się z obcokrajowcami. Wśród rodzin i przyjaciół, ale także w osobach bezpośrednio zainteresowanych, takie związki budzą zwykle wiele emocji – zaciekawiają, ekscytują, pobudzają do marzeń i snucia daleko idących wizji cudownej przyszłości w atrakcyjnym miejscu, ale często także budzą niepokój i niepewność, są źródłem stresu i licznych wątpliwości. Tak jest na początku, a jak takie związki się rozwijają? Z obserwacji wyniesionej z pracy psychoterapeutycznej z parami a także klientami indywidualnymi w tego typu relacjach wynika, że bardzo dużo zależy od osoby, z którą się zwiążemy i od nas samych (naszych osobowości i temperamentów, wcześniejszych doświadczeń, elastyczności w podejściu do zmian), od kraju pochodzenia partnera i tego, jak egzotyczna dla nas jest jego kultura, a także od podejścia i wsparcia ze strony otoczenia (mówimy tu zarówno o rodzinie jak i dalszym otoczeniu pary, a także o społeczeństwie i miejscu, w którym decydują się zamieszkać). Wszystko to składa się na bardzo skomplikowany obraz, nie pozwalający jednoznacznie przewidzieć, jak nam ze sobą będzie. Jednocześnie pewnego rodzaju trudności są wspólne dla bardzo wielu związków z osobą z innej kultury.

Jakie trudności w związku z obcokrajowcem zdarzają się najczęściej?

Trudności, z którymi najczęściej borykają się osoby tworzące związki z obcokrajowcami to:

  • bariera językowa – zwykle co najmniej jedno z nas nie włada dobrze językiem partnera, często język, którego używamy między sobą, nie jest językiem ojczystym żadnego z nas; w praktyce oznacza to trudności komunikacyjne, wynikające z niemożności wystarczająco precyzyjnego wysławiania się, a także często osamotnienie i niezręczność w sytuacjach społecznych – na obiedzie rodzinnym wszyscy starają się z nami porozumieć przez pewien czas, ale wcześniej czy później zaczynają mówić we własnym języku a my jeśli nie znamy języka partnera pozostajemy zostawieni sobie,
  • różnice kulturowe – inne zwyczaje, oczekiwania odnośnie związku i ról partnerów, metody wychowawcze, sposoby spędzania czasu, relacje z rodziną pochodzenia – gdy jesteśmy zakochani, nie zwracamy uwagi na różnice albo też są one dla nas fascynujące, rozczulające i dodatkowo atrakcyjne, jednak gdy przychodzi dzielić życie z osobą o bardzo od nas odmiennym podejściu do podstawowych spraw, takich jak choćby podział obowiązków w związku czy rozliczenia finansów w parze, może zacząć nam być ciężko,
  • podejście do dzieci, rodziców, rodziny – wiążąc się z partnerem często nie poświęcamy zbyt wiele uwagi ustaleniom na temat tego, czy i ile będziemy chcieli mieć dzieci, w jaki sposób będziemy się nimi opiekować i je wychowywać, jak blisko będziemy związani z rodziną pochodzenia (czy rodzina męża będzie z nami mieszkać przez pół roku co roku?); gdy pochodzimy z podobnych kulturowo rodzin, brak takich ustaleń nie jest zwykle problemem, bo nasze “tło” rodzinne, kulturowe i religijne jest zwykle dość bliskie i jesteśmy w stanie porozumieć się ze sobą, jednak gdy jesteśmy związani z osobą pochodzącą z odległego kulturowo kraju, może to być dużo trudniejsze, 
  • czas wolny i wakacje – w związku z obcokrajowcem zwykle co najmniej jedno z nas mieszka z dala od rodziny i przyjaciół, co sprawia, że dużą część urlopu i innych dni wolnych (np. święta) osoba ta chce zwykle spędzić w kraju rodzinnym; generuje to wiele frustracji i sporów, często też brakuje nam wtedy i czasu i pieniędzy na wspólne wakacje we dwoje,
  • obarczanie winą partnera – życie za granicą sprawia, że przeżywamy wiele emocji, często bolesnych; naszymi towarzyszami zwłaszcza na początku są tęsknota, samotność i wiele wątpliwości; w takich okolicznościach łatwo dojść do wniosku, że wszystkiemu jest winien partner, bo przecież to “przez niego” zdecydowaliśmy się zamieszkać na stałe w innym kraju,
  • błędne interpretowanie zachowań partnera jako wrogich i celowo nas raniących – gdy nie rozumiemy, dlaczego dana osoba się zachowuje w określony sposób, a jednocześnie jej zachowanie sprawia, że czujemy się źle – niezrozumiani, nieważni, opuszczeni, porzuceni, zlekceważeni – trudno jest nam dociekać, dlaczego ktoś zachował się w określony sposób, co miał na myśli, co nim kierowało; z powodu bariery językowej i różnic kulturowych takie sytuacje mają miejsce znacznie częściej, gdy tworzymy związek z obcokrajowcem.

Kiedy problemy w związku powinny skłonić nas do skorzystania z pomocy psychologa?

Moment, w którym warto zgłosić się na terapię par lub po indywidualną pomoc psychologiczną wyznaczają: 

  • poziom naszego cierpienia w związku
  • możliwość poradzenia sobie z problemem we własnym zakresie (lub przy wsparciu ze strony najbliższego otoczenia), 
  • motywacja do pracy z terapeutą. 

Warto zgłosić się po pomoc do terapeuty par, jeśli w związku jest bardzo źle – jesteśmy na skraju rozstania mimo prób rozwiązania trudności, od dłuższego czasu oddalamy się od siebie, choć próbujemy rozmawiać ze sobą albo gdy czujemy, że dłużej nie jesteśmy w stanie żyć w ten sposób, bo oboje cierpimy, złościmy się na siebie, jesteśmy sfrustrowani. Oczywiście nie musimy czekać, aż sytuacja osiągnie ekstremum. Pomocy warto szukać także wcześniej – wtedy zwykle łatwiej jest wprowadzić zmiany. Kluczowym elementem decyzji o sięgnięciu po pomoc psychoterapeuty jest także nasza motywacja – jeśli pójdziemy na wizytę u psychologa nie z własnej woli lub będąc przekonanym, że to bez sensu, jest bardzo mało prawdopodobne, że przyniesie nam ona korzyści.

Czy lepiej wybrać psychoterapię indywidualną czy terapię par?

Jeśli problem dotyczy związku i obie osoby go tworzące są skłonne do pracy nad relacją, warto skorzystać z terapii par. Macie wtedy gwarancję, że dobro Waszej relacji jest w centrum uwagi – słyszana jest perspektywa zarówno Twoja jak i partnera, psychoterapeuta poświęca czas i uwagę każdemu z Was i dąży do tego, by zamiast eskalować emocje i problemy, raczej je uspokajać, rozumieć, uzdrawiać, szukać rozwiązań. Jeśli jednak tylko jedno z Was jest gotowe i zmotywowane do regularnych spotkań z terapeutą, możecie skorzystać z indywidualnych sesji pomocy psychologicznej lub psychoterapii. Zmiana w Was powinna sprawić, że poczujecie się lepiej, a często także sprawia, że zmienia się relacja z partnerem. Indywidualna praca z terapeutą jest zalecana także w sytuacji, gdy któreś z partnerów poważnie rozważa rozstanie i w związku z tym praca psychologiczna polega początkowo na wsparciu klienta w podjęciu decyzji, co dalej – czy próbuje ratować związek (w takiej sytuacji możliwe jest podjęcie terapii par) czy decyduje się na rozstanie.

 

Jeśli uważasz, że wsparcie ze strony psychologa lub psychoterapeuty byłoby dla Ciebie pomocne, zapraszamy. Napisz, jeśli masz pytania lub wątpliwości, albo po prostu umów konsultację wstępną. Osobom mieszkającym na stałe za granicą, oferujemy konsultacje online, psychoterapię online, a także terapię par online – w formie wideorozmów przez wybrany komunikator.

 

Autor:

Ewa Kaczorkiewicz, psycholog, psychoterapeutka

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Psycholodzy Mokotów Online