Terapia Uzależnień NA CZYM POLEGA?

Uzależnienie jest zjawiskiem bardzo złożonym, dlatego też trudnym w ujęciu w zgrabną definicję. Z mojej wiedzy wynika, że można spotkać się z oficjalnymi definicjami uzależnienia. Są to definicje medyczne pochodzące z obowiązujących w Polsce i na świecie klasyfikacji. Mówią one przede wszystkim o uzależnieniu od alkoholu, które jest najbardziej rozpowszechnione, najbardziej w związku z tym przebadane i opracowane. 

W Polsce obecnie obowiązuje nas klasyfikacja ICD-10, która mówi o tym, że: „Zespół uzależnienia od alkoholu to kompleks zjawisk fizjologicznych, behawioralnych i poznawczych, wśród których picie alkoholu dominuje nad innymi zachowaniami, które poprzednio miały dla pacjenta większą wartość. Głównym objawem zespołu uzależnienia jest pragnienie alkoholu (często silne, czasami przemożne). Wypicie alkoholu nawet po bardzo długim okresie abstynencji może wyzwalać zjawisko gwałtownego nawrotu innych objawów zespołu uzależnienia, znacznie szybciej niż pojawienie się uzależnienia u osób poprzednio nieuzależnionych. Na ostateczne rozpoznanie uzależnienia pozwala identyfikacja trzech lub więcej objawów występujących łącznie przez pewien okres czasu w ciągu ostatniego roku”.

W literaturze przedmiotu możemy spotkać się z licznymi definicjami uzależnienia, które są próbą opisania zjawiska prawdopodobnie na bazie doświadczeń terapeutycznych ich autorów. Odwołam się w tym miejscu do tych definicji, które uznaję za bliskie mi, ważne i cenne czyli również te, które nadają konkretne kierunki w myśleniu o uzależnieniu. Pełnym, według mnie, opisem pojęcia uzależnienia jest opis C. Guerreschiego mówiącym o tym, że: „uzależnienie jako dotyczące wielu aspektów indywidualnej osoby jest zjawiskiem na tyle złożonym, że nie można go ująć w ramy precyzyjnej definicji, która zostałaby powszechnie zaakceptowana przez społeczność naukowców. Dotyka człowieka na wielu poziomach: na poziomie behawioralnym ujawnia się poprzez poszukiwanie pewnych substancji czy powtarzania określonych zachowań. Jednocześnie uzależniony jest tak pochłonięty przedmiotem uzależnienia, że nie może się bez niego obejść i zaniedbuje inne sprawy, od relacji uczuciowych po kwestie zawodowe. Negatywne skutki takiej sytuacji wpływają na całe jego życie i stają się przyczyną cierpienia, również w kontekście przynależności do określonej grupy”. Z kolei Heinz-Peter Röhr rozumie uzależnienie jako „nieuleczalną chorobę” i opisuję ją w następujący sposób: „Uzależnienie jest nieuleczalną chorobą. Można leczyć jedynie rany, które zadała owa choroba, jak również duchowe zranienia, które przyczyniły się do powstania samego nałogu”. Dalej pisze też, że: „Nałóg jest chorobą głodową. W związku z tym nasuwa się pytanie czego człowiek tak naprawdę łaknie, a przede wszystkim, dlaczego nie może w pełni się nasycić. Oczywiście chodzi tutaj o odczuwanie łaknienia związanego z doświadczaniem sympatii, miłości, uznania czy dowartościowania. I im trudniej człowiekowi jest ów głód zaspokoić, tym coraz silniejszą przybiera on postać”. 

Na naszym rodzimym podwórku można spotkać rozumienie uzależnienia jako: „Choroby o podłożu biologicznym. W 80% dotyczy naszego ciała i procesów z nim związanych” czy też „Uzależnienie to nabyta silna potrzeba wykonania jakiejś czynności lub zażycia jakiejś substancji”. Warto jednak pamiętać, że jakbyśmy zjawisko uzależnienia nie opisali, to potrzebna jest weryfikacja doświadczeń związanych z piciem, braniem czy graniem przez Specjalistę Psychoterapii Uzależnień.